Z KART HISTORII SZKOŁY
Tradycje oświatowe w Szelejewie są stare. Już w latach czterdziestych XIX wieku istniała tu szkoła elementarna. W 1843 r. założono czytelnię ludową przy szkole, aby dzieci, które kończą szkołę nadal mogły czytać. Inspiratorem był Edmund Bojanowski. Szelejewo ma też swe zasługi w obronie mowy polskiej. W 1902 r., w związku z zakazem nauczania religii
w języku polskim, zastrajkowały tu dzieci robotników folwarcznych. W okresie zaborów nauka
w szelejewskiej szkole odbywała się po niemiecku. W tym czasie, a także w latach międzywojennych, szkoła była czteroklasowa, ale nauka trwała 7 lat: 1 rok w kl.I i po 2 lata
w klasie II, III i IV.
W odrodzonej Polsce przejęty po zaborach system szkolny wymagał ze strony władz oświatowych przeobrażeń. W 1919r. w Szelejewie, dzięki inicjatywie Rady Ludowej, powstała katolicka szkoła elementarna. Pierwszym polskim nauczycielem po odzyskaniu niepodległości był Andrzej Fiala. W roku szkolnym 1937/38 w szelejewskiej szkole było 184 uczniów, a uczyło
3 nauczycieli.
W czasie II wojny światowej szkoła była nieczynna, niektóre roczniki uczniów chodziły do Zalesia. Po wojnie kierownikiem szkoły był krótko pan Szymkowiak, potem pan Friedrick, następnie przez wiele lat pan E. Kędzia, pan E. Baran i pan W. Nowak. Skład rady pedagogicznej, ze względu na ciężkie warunki pracy i brak mieszkań, zmieniał się często.
W szelejewskiej szkole zdobywali wiedzę także dorośli: w latach 50-ych prowadzono kursy dla analfabetów, a w latach 60-ych zajęcia w wieczorowej szkole rolniczej oraz kursy dla dorosłych w zakresie siedmioklasowej szkoły podstawowej.
Kierownictwo szkoły w Szelejewie, a także rodzice i nauczyciele od wielu lat czynili starania o budowę nowej szkoły. Na przeszkodzie stał jak zwykle brak środków finansowych. Dopiero w 1984r. powstał Gminny, a rok później Szkolny Komitet Narodowego Czynu Pomocy Szkole. Opracowano plan budowy szkoły i w 1986r. rozpoczęły się prace budowlane.
Nasza szkoła powstała wysiłkiem całego społeczeństwa: na budowie pracowali rodzice i uczniowie, wiele pomogły okoliczne zakłady pracy i ówczesne władze Gminy. Dzięki temu w lutym 1989r. w nowym budynku rozpoczęły się lekcje. Nasiliły się wtedy prace nad przybliżeniem uczniom sylwetki przyszłego patrona szkoły – Edmunda Bojanowskiego. Uczniowie w różny sposób poznawali jego życie i działalność. Kurator Oświaty i Wychowania, pan Jacek Michalczyk spełniając prośbę rady pedagogicznej z 12 października 1990r. wyraził zgodę na nadanie naszej szkole imienia Edmunda Bojanowskiego.
KALENDARIUM HISTORII SZKOŁY
1833 – założenie szkoły przez Niemca Schoenitza
1860 – budowa nowego budynku (obecnie budynek przedszkola)
1867 – do szkoły uczęszcza 120 dzieci, uczą się w języku polskim
1902 – istnieje już trzyklasowa szkoła (I kl-51 uczniów, II kl-44uczniów, III kl-91 uczniów)
1902 – jedyny w powiecie strajk dzieci wiejskich, które nie chciały uczyć się religii w języku niemieckim
1904 – przebudowa budynku szkoły
1919 – dzięki inicjatywie Rady Ludowej, powstaje katolicka szkoła elementarna.
1912 – w trzyklasowej szkole uczy się 226 uczniów, rozbudowa szkoły
1938 – istnieje już sześcioklasowa Publiczna Szkoła Powszechna II stopnia
1939 – do szkoły chodzą polskie dzieci, ale uczą się tylko j. niemieckiego i rachunków po niemiecku
1945 – powstaje siedmioklasowa Publiczna Szkoła Podstawowa
1967 – szkoła przekształca się w ośmioklasową szkołę podstawową
1986 – rozpoczęto budowę nowego budynku szkoły
1989 – szkoła mieści się już w nowym budynku
1990 – szkoła otrzymuje imię Edmunda Bojanowskiego
1999 – powstaje Zespół Szkół, a w nim Gimnazjum nr 2
2005 – otwarcie świetlicy środowiskowo – sportowej